Elektrische ladingen in een huishouden

Helaas kunnen magnetische polen niet los van elkaar bestaan. Alle magneten hebben noord/zuid-paren die niet van elkaar gescheiden kunnen worden zonder twee magneten met elk een noord/zuid-paar te creëren. Ook houden magnetische polen geen rekening met magnetisme dat wordt geproduceerd door elektrische stromen, noch met de kracht die een magnetisch veld uitoefent op bewegende elektrische ladingen.

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

Elektrische lading is een basiseigenschap van elektronen, protonen en andere subatomaire deeltjes. Elektronen worden negatief geladen terwijl protonen positief geladen zijn. Dingen die negatief geladen zijn en dingen die positief geladen zijn trekken elkaar aan (trekken). Hierdoor blijven elektronen en protonen aan elkaar plakken om atomen te vormen. Dingen met dezelfde lading duwen elkaar weg (ze stoten elkaar af). Dit wordt de Wet van Laden genoemd. Het werd ontdekt door Charles-Augustin de Coulomb. De wet die beschrijft hoe sterk de ladingen elkaar aantrekken en duwen, wordt de Wet van Coulomb genoemd.

Dingen die evenveel elektronen en protonen hebben zijn neutraal. Dingen die meer elektronen hebben dan protonen zijn negatief geladen, terwijl dingen met minder elektronen dan protonen positief geladen zijn. Dingen met dezelfde lading stoten elkaar af. Dingen met verschillende ladingen trekken elkaar aan. Indien mogelijk, zal die met teveel elektronen genoeg elektronen geven om het aantal protonen in die met teveel protonen voor zijn lading elektronen te evenaren. Als er net genoeg elektronen zijn om de extra protonen te evenaren, dan zullen de twee dingen elkaar niet meer aantrekken. Als elektronen van een plaats waar er te veel elektronen zijn naar een plaats waar er te weinig elektronen zijn, dan heet dat een elektrische stroom.

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

Als iemand met zijn voeten op een tapijt schudt en dan een koperen deurknop aanraakt, kan hij of zij een elektrische schok krijgen. Als er genoeg extra elektronen zijn dan kan de kracht waarmee die elektronen elkaar wegduwen genoeg zijn om een deel van de elektronen over een gat tussen de persoon en de deurknop te laten springen. De lengte van de vonk is een maat voor de spanning of “elektrische druk”. Het aantal elektronen dat van de ene plaats naar de andere beweegt per tijdseenheid gemeten als stroomsterkte of “elektronenstroomsnelheid”.

Als een persoon een positieve of negatieve lading krijgt, kan het de haren van de persoon opstaan omdat de ladingen in elk haar het van de anderen wegduwen.

Elektrische lading gevoeld wanneer men een schok krijgt van een deurknop of ander voorwerp is meestal tussen de 25 duizend en 30 duizend volt. De elektrische stroom vloeit echter maar kort, zodat de stroom van elektronen door het lichaam van de persoon geen fysieke schade veroorzaakt. Aan de andere kant, als wolken elektrische ladingen krijgen, hebben ze nog hogere spanningen en kan de stroomsterkte (het aantal elektronen dat in de blikseminslag zal stromen) zeer hoog zijn. Dat betekent dat elektronen van een wolk naar de aarde (of van de aarde naar een wolk) kunnen springen. Als die elektronen door een persoon gaan, dan kan de elektrische schok branden of doden.

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

Elektronen hebben de kleinste elektrische lading. Deze elektrische lading is gelijk aan de lading van een proton, maar heeft het tegenovergestelde teken. Om deze reden worden elektronen aangetrokken door de protonen van atoomkernen en vormen ze meestal atomen. Een elektron heeft een massa van ongeveer 1/1836 keer een proton.

Een manier om na te denken over de plaats van elektronen in een atoom is om je voor te stellen dat ze op een vaste afstand van de atoomkern draaien. Op deze manier bestaan elektronen in een atoom in een aantal elektronenschalen rond de centrale kern. Elke elektronenschelp krijgt een nummer 1, 2, 3, enzovoort, te beginnen bij de elektronenschelp die het dichtst bij de kern (de binnenste schelp) staat. Elk omhulsel kan tot een bepaald maximum aantal elektronen bevatten. De verdeling van de elektronen in de verschillende omhulsels wordt elektronische rangschikking (of elektronische vorm) genoemd. De elektronische opstelling kan worden weergegeven door nummering of een elektronendiagram. (Een andere manier om na te denken over de plaats van elektronen is door gebruik te maken van kwantummechanica om hun atoombaan te berekenen).

Het Niels Bohr-model van het atoom. Drie elektronenschalen om een kern, waarbij een elektron van het tweede naar het eerste niveau beweegt en een foton loslaat.
Het elektron is één van een soort subatomaire deeltjes die leptonen worden genoemd. Het elektron heeft een negatieve elektrische lading. Het elektron heeft nog een andere eigenschap, namelijk spin. De spinwaarde is 1/2, waardoor het een fermion is.

Terwijl de meeste elektronen zich in atomen bevinden, bewegen andere elektronen onafhankelijk van elkaar in materie, of samen als kathodestralen in een vacuüm. In sommige supergeleiders bewegen elektronen zich in paren. Wanneer de elektronen stromen, wordt deze stroom elektriciteit, of een elektrische stroom genoemd.

Een object kan omschreven worden als ‘negatief geladen’ als er meer elektronen dan protonen in een object zitten, of ‘positief geladen’ als er meer protonen zijn dan elektronen. Elektronen kunnen bij aanraking van het ene object naar het andere bewegen. Ze kunnen aangetrokken worden tot een ander object met tegengestelde lading, of afgeweerd worden wanneer ze allebei dezelfde lading hebben. Wanneer een voorwerp ‘geaard’ is, kunnen de elektronen van het geladen voorwerp