Een gevarieerd dieet en een sapkuur

In de loop van de geschiedenis hebben de rijken zich een gevarieerd dieet met vlees, groenten en fruit kunnen veroorloven, maar voor arme mensen was vlees een luxe en het voedsel dat ze aten was erg saai, meestal bestaande uit een basisproduct van rijst, rogge, gerst, tarwe, gierst of maïs. De toevoeging van plantaardig materiaal zorgde voor enige variatie in het dieet. Het basisdieet van de Azteken in Midden-Amerika was maïs en zij verbouwden tomaten, avocado’s, bonen, paprika’s, pompoenen, pompoenen, pompoenen, pompoenen, pinda’s en amarantzaad als aanvulling op hun tortilla’s en pap. In Peru leefden de Inca’s van maïs in het laagland en aardappelen op grotere hoogte. Ze gebruikten ook zaden van quinoa en vulden hun dieet aan met paprika’s, tomaten en avocado’s. De Inca’s hadden ook zaden van quinoa’s nodig om hun dieet aan te vullen.

Een sapkuur is een veelgebruikte methode om af te vallen en de slechte stoffen uit het lichaam te halen. Het is belangrijk dat de sapkuur wordt gemaakt door iemand die veel van groenten en fruit weet. De combinatie van groenten en fruit in de sapkuur is wat de kwaliteit van deze sapkuur bepaald.

In het oude China was rijst het hoofdgewas in het zuiden en tarwe in het noorden, de laatste maakte er knoedels, noedels en pannenkoeken van. De groenten die bij deze groenten werden gebruikt waren onder andere yams, sojabonen, tuinbonen, rapen, lente-uitjes en knoflook. Het dieet van de oude Egyptenaren was gebaseerd op brood, vaak besmet met zand dat hun tanden versleten had. Vlees was een luxe maar vis was overvloediger. Deze gingen vergezeld van een scala aan groenten, waaronder merg, tuinbonen, linzen, uien, prei, knoflook, radijs en sla.

De hoeksteen van het oude Griekse dieet was brood, en dit ging gepaard met geitenkaas, olijven, vijgen, vis en soms vlees. Tot de geteelde groenten behoorden uien, knoflook, kool, meloenen en linzen. In het oude Rome werd een dikke pap gemaakt van emmertarwe of bonen, vergezeld van groene groenten maar weinig vlees, en vis werd niet gewaardeerd. De Romeinen verbouwden tuinbonen, erwten, uien en rapen en aten de bladeren van bieten in plaats van hun wortels.

Groenten spelen een belangrijke rol in de menselijke voeding. De meeste zijn vet- en caloriearm, maar omvangrijk en vullend. Ze leveren voedingsvezels en zijn belangrijke bronnen van essentiële vitaminen, mineralen en sporenelementen. Met name belangrijk zijn de antioxidant vitaminen A, C en E. Wanneer groenten in de voeding worden opgenomen, blijkt er een vermindering te zijn van de incidentie van kanker, beroerte, hart- en vaatziekten en andere chronische aandoeningen. Onderzoek heeft aangetoond dat, in vergelijking met personen die minder dan drie porties groenten en fruit per dag eten, degenen die meer dan vijf porties eten een ongeveer twintig procent lager risico op het ontwikkelen van coronaire hart-en vaatziekten of beroerte hebben. De voedingswaarde van groenten varieert aanzienlijk, sommige bevatten nuttige hoeveelheden eiwitten, hoewel over het algemeen bevatten ze weinig vet, en variërende verhoudingen van vitaminen zoals vitamine A, vitamine K en vitamine B6; provitaminen; provitaminen; voedingsmineralen, en koolhydraten.

Groenten bevatten echter vaak ook giftige stoffen en antinutriënten die de opname van voedingsstoffen belemmeren. Deze omvatten α-solanine, α-chaconine, enzymremmers (van cholinesterase, protease, amylase, enz.), cyanide en cyanide-precursoren, oxaalzuur, looistoffen en andere stoffen. Deze gifstoffen zijn natuurlijke afweerstoffen, die worden gebruikt om insecten, roofdieren en schimmels af te weren die de plant kunnen aanvallen. Sommige bonen bevatten fytohemagglutinine en cassavewortels bevatten cyanogene glycoside, net als bamboescheuten. Deze giftige stoffen kunnen worden gedeactiveerd door adequaat koken. Groene aardappelen bevatten glycoalkaloïden en moeten worden vermeden.

Groenten en fruit, met name bladgroenten, zijn betrokken bij bijna de helft van de gastro-intestinale infecties veroorzaakt door norovirus in de Verenigde Staten. Deze levensmiddelen worden gewoonlijk rauw gegeten en kunnen tijdens de bereiding ervan besmet raken door een besmette voedselverwerker. Hygiëne is belangrijk bij het hanteren van rauw te eten voedsel en dergelijke producten moeten goed worden gereinigd, behandeld en opgeslagen om besmetting te beperken.

De Dieetrichtlijnen van USDA voor Amerikanen adviseert dagelijks het verbruiken van vijf tot negen porties van fruit en groenten. De totale geconsumeerde hoeveelheid zal variëren naar gelang de leeftijd en het geslacht, en wordt bepaald op basis van de standaard portiegroottes die gewoonlijk worden geconsumeerd, evenals de algemene voedingswaarde. Aardappelen zijn niet inbegrepen in de telling, omdat zij voornamelijk zetmeelleveranciers zijn. Voor de meeste groenten en groentesappen is één portie een halve kop en kan rauw of gekookt worden gegeten. Voor bladgroenten, zoals sla en spinazie, is een enkele portie meestal een volle kop. Er moet worden gekozen voor een verscheidenheid aan producten, omdat geen enkel fruit of groente alle voedingsstoffen bevat die nodig zijn voor de gezondheid.

De internationale voedingsrichtlijnen zijn vergelijkbaar met die van de USDA. Japan, bijvoorbeeld, adviseert de consumptie van vijf tot zes porties groenten per dag. De Franse aanbevelingen geven soortgelijke richtlijnen en stellen het dagelijkse doel op vijf porties. In India is de dagelijkse aanbeveling voor volwassenen 275 gram groenten per dag.

Groenten maken al sinds mensenheugenis deel uit van de menselijke voeding. Sommige zijn basisvoedingsmiddelen, maar de meeste zijn accessoirevoedingsmiddelen, die met hun unieke smaken variatie toevoegen aan de maaltijden, en

https://www.sap.je/